Św. Józef urodził się we włoskiej miejscowości Copertino 17 czerwca 1603 r . W wieku 7 lat Józef poważnie zachorował. Został cudownie uleczony po namaszczeniu olejem z lampy z sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Galatone. Już w młodym wieku miał ekstazy i zachwycenia. Częste stany zadumania zjednały mu przydomek „gapy”.

Kilkukrotnie prosił o przyjęcie do franciszkanów konwentualnych oraz kapucynów jednak ze względu na brak zdolności do nauki i roztargnienie jego prośby były odrzucane. Ostatecznie został przyjęty do franciszkanów konwentualnych, najpierw w charakterze brata laika. Z czasem pozwolono mu przygotować się do przyjęcia święceń. W 1627 r. złożył profesję wieczystą, a 8 marca 1628 r. otrzymał święcenia i rozpoczął pracę duszpasterską.

W 1630 r. w czasie procesji ku czci św. Franciszka miał pierwsze uniesienie ekstatyczne połączone z lewitacją obserwowane przez tłumy. Lewitacje zaczęły następować codziennie. Głównie odbywały się w momentach uniesienia duchowego – ekstazy. Świadkiem lewitacji był również papież Urban VIII. Po ujawnieniu przypadków publicznego lewitowania inkwizycja neapolitańska przeprowadziła trwające trzy lata śledztwo, które doprowadziło do jego uniewinnienia. Sprawą wielokrotnie interesowało się Święte Oficjum. By nie wzbudzać sensacji, zalecono przeniesienie. Józefa przeniesiono do klasztoru Sacro Convento w Asyżu, gdzie przebywał w latach 1639–1653, a następnie do Pietrarubbii, gdzie przebywał do 1657 roku. Przez krótki okres przebywał również w klasztorach kapucynów.

Sława Józefa rozpowszechniała się, powodując jego kult tak we Włoszech, jak i w Europie. Odwiedzali go księża, zakonnicy, dostojnicy kościoła – kardynałowie i biskupi, a także głowy koronowane, wśród nich przyszły król Polski Jan Kazimierz Waza, któremu przepowiedział tron Polski.

Zmarł w Osimo 18 września 1663 r.

Św. Józef z Kapertynu jest patronem studentów i zdających egzaminy, szczególnie tych, którzy mają problemy z nauką.