Osoby świeckie, zaangażowane w prace w swoich parafiach, stały się współtwórcami synodalnego dzieła, spotykając się w salach katechetycznych i omawiając zagadnienia formułowane przez obradujące w kurii komisje. Wszystko po to, aby odkryć znaki czasu, które widać na ulicach naszych miast, ale także w parafialnych kościołach i wspólnotach, które starzeją się wraz z ich członkami. – Istotną cechą synodu jest to, iż działa oddolnie. Bo ważne jest, co myśli zwykły katolik, jakie są jego codzienne bolączki, czy dostrzega Boga we własnym życiu. Tylko wspólne działanie może dopomóc nam, jako wspólnocie Kościoła katolickiego, mądrze odpowiedzieć na znaki czasu – mówi ks. Paweł Rabczyński, sekretarz pomocniczy synodu.


W każdej parafii


Aby włączyć do prac synodalnych jak największą liczbę wiernych, regulamin synodu nałożył na wszystkich proboszczów obowiązek powołania parafialnych zespołów synodalnych. W ich skład weszli kapłani, osoby zakonne, katecheci oraz świeccy, dla których ważne jest dobro Kościoła warmińskiego. Łącznie zarejestrowano 163 parafialne zespoły synodalne. Spotykały się one regularnie w swoich parafiach, żeby dyskutować nad materiałami dostarczonymi przez sekretariat główny synodu. Zawierały opracowania problemów podejmowanych przez 23 tematyczne komisje synodalne. Często rozmowy i dyskusje trwały długo, a w ich konsekwencji zespoły parafialne opracowywały wnioski i uwagi, które w wielu przypadkach stały się cenne w przygotowaniu końcowych dokumentów (statutów) synodalnych.