Sługa Boży ks. Ernst Karbaum urodził się 4 lutego 1891 roku w Mingajnach pod Ornetą. Po ukończeniu braniewskiego gimnazjum wstąpił do seminarium. W 1917 r. z rąk bp. Augustyna Bludaua otrzymał święcenia kapłańskie. Podczas I wojny światowej był sanitariuszem, a za swoje zasługi został odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy. Jako wikary pracował w wielu parafiach, by objąć urząd kuratora sierocińca dla chłopców w Gdańsku-Starych Szkotach. Od 1931 r. objął parafię w Niedźwiedzicy koło Gdańska. Po wybuchu II wojny światowej w Niedźwiedzicy przebywali polscy robotnicy przymusowi. Ksiądz Ernst, mimo zakazów, wygłosił do nich kazanie, wzbudzając nadzieję na zmianę trudnej sytuacji, co poczytano mu za zdradę stanu. W konsekwencji trafił on do obozu koncentracyjnego w Sztutowie. W wyniku tortur zmarł 18 grudnia 1940 roku. Jego ciało spalono w krematorium.


Nieść umocnienie


Ksiądz Ernst Korbaum postrzegany był jako osoba skromna i wstrzemięźliwa. Jego chęć bycia dobrym duszpasterzem oraz pragnienie przywrócenia jedności z Bogiem poprzez umartwianie się i pokutę owocowały całkowitą wstrzemięźliwością od alkoholu, tytoniu czy, w późniejszym okresie życia, od pokarmów mięsnych. Jego wrodzona skromność powodowała, iż nie lubił publicznych wystąpień, jednak mimo to jego gorliwość duszpasterska uwidaczniała się życzliwością i miłością wobec ludzi. W trudnych chwilach nie bał się pocieszać i umacniać przymusowych robotników, głosząc im nauki oraz zachęcając do uczestniczenia w życiu sakramentalnym.