Łukasz Czechyra: W tym roku już po raz 3. Marsz dla Życia i Rodziny odbędzie się w Olsztynie. Jak wyglądają przygotowania i organizacja całego przedsięwzięcia?


Anna Wysocka: Naszą pierwszą inicjatywą w tym roku było czuwanie z okazji Dnia Świętości Życia 25 marca w kościele NSPJ w Olsztynie. To było duchowe przygotowanie do marszu. Planujemy również 15 października czuwanie z okazji Dnia Dziecka Utraconego. Jesteśmy grupą osób z różnych środowisk, wspólnot czy grup, którym tematyka życia i rodziny jest bardzo bliska. W naszej grupie są przedstawiciele studentów, Odnowy w Duchu Świętym, Ruchu Światło–Życie i Domowego Kościoła, „Civitas Christiana” i innych wspólnot oraz osoby niezwiązane z żadnym ruchem, którym po prostu zależy na rodzinie. Wzajemnie się uzupełniamy – najpierw zbieramy pomysły, nasze wizje na temat tego, co trzeba zrobić, potem dyskutujemy i dzielimy się obowiązkami. Roboczo nazwaliśmy się Komitetem Organizacyjnym Inicjatyw dla Życia i Rodziny w Olsztynie.


Jaka jest tematyka tegorocznego marszu?


Będziemy maszerowali pod hasłem „Rodzina obywatelska. Rodzina – wspólnota – samorząd”. Ma to związek z jesiennymi wyborami samorządowymi. Chcemy przypomnieć uczestnikom, mieszkańcom, a także władzy, że silna, zdrowa rodzina jest podstawą funkcjonowania społeczności lokalnej i całego państwa. Rodzina to podstawowa komórka społeczna, to w rodzinie uczymy się podstawowych zachowań i norm postępowania. Chcemy nie tylko pokazać rządzącym, że warto wspierać rodziny np. poprzez różne inicjatywy czy ulgi, ale mamy zamiar także zachęcić rodziny do kształtowania w swoich dzieciach prawidłowych postaw obywatelskich. Kolejnym celem jest podkreślenie wartości życia ludzkiego – na transparentach pojawią się hasła przeciwko aborcji czy eutanazji, ale przede wszystkim chcemy pokazać, że życie jest piękne, że warto się nim cieszyć każdego dnia.


W Olsztynie funkcjonuje Karta Dużej Rodziny. To przykład działań, jakie samorządy mogą wprowadzać, by pomóc rodzinom.


Inicjatyw wspierających rodziny jest niewiele. Karta Dużej Rodziny to pomysł, jakich powinno być więcej. Są przecież potrzeby związane z przedszkolami czy żłobkami. Koleżanki z pracy zastanawiają się, czy urodzić, kiedy urodzić, kto wychowa dziecko, czy rezygnować z pracy, jeśli się zrezygnuje, to czy będzie możliwy powrót... do tego dochodzą jeszcze inne kwestie, choćby mieszkaniowe. Dylematów nie brakuje. Rodzi się nas coraz mniej – grupa, która powinna być najsilniejsza, czyli rodzina, jest coraz słabsza. Chcemy to zmieniać, chcemy mówić o wartości życia i rodziny i pokazać, że trzeba coś z tym szybko zrobić. Ale rozwiązania problemu trzeba szukać nie tylko u władz, ale także w nas samych. Chcemy wprowadzić modę na rodzinę!