Kościół w Sątocznie wzniesiono w latach 1326–1328 na terenie grodu, założonego przez zakon krzyżacki, na spływie dwóch rzek: Sajny i Gubra. Wieża, której wysokość wynosi 32 m, jest najstarszym elementem budynku. Pierwotnie znajdowały się w niej trzy dzwony. Najstarszy zaginął, drugi znajduje się w gminie Borfelde koło Hildesheim w Niemczech, zaś trzeci (z 1735 r.), z umieszczonymi napisami: „Bogu do zaszczytu, chrześcijanom do zachęty” oraz „Ja wołam do nabożeństw dzieci oddane Bogu i dzwonię w śmierci jeszcze pobożnemu i grzesznikowi”, pozostał w kościele. Sątoczno (Leunenburg) dawniej było miastem. W latach 1580, 1586 i 1591 wskutek pożarów zostało zniszczone. Po trzeciej pożodze nie zostało już odbudowane i do dziś jest małą wioską. Świątynia od początku należała do wspólnoty katolickiej. Za reformacji kościół przejęli protestanci, w 1945 r. natomiast na powrót katolicy, a poświęcił go ks. Witold Raducha. W latach powojennych do wiernych przyjeżdżali kapłani z innych miejscowości. Od 3 września 1962 roku opiekę duszpasterską nad parafią objęli księża salezjanie.