W tym domu zakonnym spotykają się różne wspólnoty, młodzież przychodzi na czuwania modlitewne, a w dniu otwartej furty przybywają tu całe klasy.
Zgromadzenie sióstr terezjanek erygował 1 sierpnia 1936 r. w diecezji łuckiej na Wołyniu bp Adolf Piotr Szelążek. W przesłaniu Teresy z Lisieux dostrzegał środek do odnowy poczucia dzięcięctwa Bożego, które według niego zostało zatarte w duszach ludzkich. Powołując do istnienia nową wspólnotę zakonną, pragnął, aby w czasach braku poszanowania autorytetu siostry pielęgnowały wśród dzieci i młodzieży dziecięcy stosunek do Pana Boga. Duchową drogę św. Teresy uczynił regułą ich życia. Dom główny mieścił się w Maszowie na Wołyniu. Przed wybuchem II wojny światowej zgromadzenie posiadało dziewięć domów, prowadziło szkołę i internaty, organizowało kursy dokształcające dla młodzieży. Podczas wojny siostry służyły pomocą chorym, więźniom, kapłanom, studiującym potajemnie klerykom oraz prześladowanym Żydom. W latach 1943–1945 zostały przesiedlone z Wołynia i rozpoczęły działalność w nowych granicach Polski.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.