Lojalność nam szwankuje

Polityka to jednak dziwna rzeczywistość. Najpierw słyszałem o staraniach polskiego rządu o dobrowolne wyznaczania przez poszczególne państwa kwoty przyjmowanych uchodźców. Były nawet spotkania Grup Wyszehradzkiej i stanowcze „nie” w tej sprawie. Wydawało się, że solidarność krajów Europy Wschodniej wpłynie na decyzję, ale … Polska, która mieniła się liderem tej części Europy, zwyczajnie zmieniła front i zostawiła pozostałych na lodzie.

 Choć uważam ten cały szum medialny wokół tzw. kwot za niepotrzebny, gdyż problemem najważniejszym obecnie jest bezpieczeństwo granic UE – to jednak te wydarzenia pokazały brak lojalności w stosunku do naszych partnerów. Czy można poważnie rozmawiać z kimś, kto zwyczajnie oszukał?

Polityka to także piękna rzeczywistość, jeśli przestrzega się w niej zasad. W obecnej sytuacji kryzysu emigracyjnego pojawia się konieczność zastosowania zasady solidarności – odpowiedzialność za zagrożonych śmiercią i prześladowaniami. Nie opiera się jednak ona na naiwności i braku rozsądku. Solidarność trzeba realizować tak, aby nie przynosiła nikomu szkody – szczególnie uchodźcom. 

Nieustannie płynący przez granice UE strumień ludzi z Bliskiego Wschodu i Afryki jest przede wszystkim dowodem na brak solidarnej postawy w kwestii obrony granic. Poszczególne państwa przerzucają uchodźców i emigrantów do sąsiadów jak worek kartofli. Solidarnie to znaczy wspólnie i odpowiedzialnie. Polska może przyjąć tysiące uchodźców i to pewnie zrobi. Jednak, aby być wiarygodnym podmiotem życia międzynarodowego, musi być uczciwa wobec tych, z którymi w przyszłości będzie walczyła o sprawy ważne dla Polaków.