Przedstawienie Chrystusa jako Dobrego Pasterza jest najstarszym wizerunkiem Miłosierdzia Bożego, funkcjonującym w kulcie i sztuce wczesnochrześcijańskiej. Jednocześnie stanowi punkt wyjścia do wszystkich późniejszych wizerunków Jezusa Miłosiernego, powstających w kolejnych epokach, aż do obrazu „Jezu, ufam Tobie”.

Rolę Dobrego Pasterza - Chrystusa, ale też wszystkich, którzy stają się na Jego wzór pasterzami, wyjaśniają m.in. Psalm 23, pisma proroka Ezechiela (zwłaszcza rozdziały 34-37), synoptyczne przypowieści o pasterzu, a nade wszystko Ewangelia św. Jana. Przywołane teksty biblijne akcentują ideę miłości Boga do człowieka, definiując w ten sposób Jego miłosierdzie. Człowiek potrzebuje Boga, gdyż ten nie tylko staje mu się bliski, ale też wyjaśnia mu sens życia, ukazując w ten sposób drogę życia. Jednocześnie Bóg - Pasterz karmi człowieka nie tyle chlebem, co słowem, miłością, a wreszcie sobą - swoim Ciałem i Krwią. Z wysokości nieba schodzi po każdego z nas, niczym pasterz poszukujący owcy zagubionej, a gdy znajdzie ją zaplątaną w grzesznej historii świata, wynosi na firmament niebieski, wprowadzając do grona zbawionych. Jednocześnie daje życie za nas, byśmy mogli je mieć w obfitości. To przesłanie staje się głosem nadziei, które dla współczesnego świata, jak głosił św. Jan Paweł II, niesie przesłanie miłosierdzia Bożego, przypomniane przez św. Siostrę Faustynę. Tę nadzieję symbolizuję zielona tynktura tarczy herbowej.

Wzorem dla postaci Dobrego Pasterza w herbie biskupa Janusza Ostrowskiego stała się tzw. rzymska figura Dobrego Pasterza z przełomu wieku III i IV, przechowywana w Muzeach Watykańskich w Rzymie. Ukazuje ona młodzieńczego Chrystusa niosącego na swoich ramionach owcę. To wczesnochrześcijańskie przedstawienie niezwykle mocno akcentuje relację miłości Pasterza do owcy, co starożytny artysta podkreślił za pomocą położenia nacisku na ich kontakt emocjonalny i wzrokowy. Wczesnochrześcijańska rzeźba Dobrego Pasterza wskazuje, iż priorytetem w posłudze nowego biskupa będzie realizowanie misji pasterskiej w oparciu o biblijne wzorce szczegółowo wyjaśnione i skomentowane przez Ojców Kościoła w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, kładących szeroką ławę fundamentową pod właściwą doktrynę katolickiej wiary.

Rzymskie konotacje rzeźby mają także przypominać związki Kościoła Warmińskiego z Rzymem jako stolicą chrześcijańskiego świata oraz Stolicą Apostolską, co wielokrotnie uwidaczniało się w historii Świętej Warmii, by przywołać np. wybitne postacie biskupów warmińskich - Eneasza Sylwiusza Piccolomini (1457-1458), późniejszego papieża Piusa II, czy też Stanisława Hozjusza (1551-1579). Jednocześnie na starożytnym Wschodzie pasienie owiec było wiązane z funkcją zarządzania, opartego o sprawiedliwe prawo, które w pierwszej kolejności miało troszczyć się o słabych. W ten sposób biskup Janusz Ostrowski chce nawiązać do swojego prawniczego wykształcenia i doświadczenia w dotychczasowej pracy w sądzie biskupim, zajmującej istotne miejsce w jego duszpasterstwie.

Wreszcie obraz Dobrego Pasterza jest przypomnieniem o potrzebie budowania mostów jedności oraz misyjnego wychodzenia z przesłaniem Ewangelii w szeroki świat, co w życiu nowego biskupa uwidoczniło się w pracy misyjnej w Togo, w Afryce Zachodniej (1999-2006). Należy także zaznaczyć, iż zrządzeniem Opatrzności Bożej święcenia biskupie ks. Janusza Ostrowskiego mają miejsce w przeddzień IV Niedzieli Wielkanocnej, od najdawniejszych czasów w tradycji Kościoła nazywanej Niedzielą Dobrego Pasterza.