Drodzy Siostry i Bracia,

W pierwszą Niedzielę Adwentu rozpoczynamy nowy rok kościelny. Liturgia tej niedzieli przypomina nam, że Adwent jest czasem oczekiwania na przyjście Pana. To przyjście dokonało się już w Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego, kiedy narodził się jako nasz Zbawiciel. Wydarzenie to uobecniamy w celebracji świąt Bożego Narodzenia. Do tych świąt przygotowujemy się przez czas Adwentu. Jednak, jak słyszymy w dzisiejszej Ewangelii, Zbawiciel przyjdzie także na końcu czasów. Będzie to Paruzja, ostateczne przyjście na zamknięcie historii dziejów. Adwent przypomina nam także i o tym przyjściu oraz do niego nas i cały świat również przygotowuje. Dla ludzi wiary oba te przyjścia Zbawiciela są radosnym wydarzeniem, bo chrześcijanin żyje po to, by spotkać swego Pana, Boga, który nas stworzył, zbawił i uświęcił: Ojca, Syna i Ducha Świętego.

Słowo Boże daje nam przesłanie co mamy czynić, aby na spotkanie z przychodzącym Bogiem być przygotowanym: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie” (Łk 21, 36). Chrześcijanin to człowiek adwentowy, czyli czuwający nad sobą i modlący się. Święty Paweł tę postawę postrzega jako drogę wzrostu, dlatego wzywa: „stawajcie się coraz doskonalszymi!” (1 Tes 4, 1), gdyż jest to „utwierdzanie w świętości na przyjście Chrystusa” (por, 1 Tes 3, 13). Dlatego człowiek adwentowy żyje cały skierowany ku Bogu: „Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę” w gotowości poznawania Jego woli i wypełniania jej: „Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń, Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję” (Ps 25, 4-5).

Rozpoczynany Adwentem każdy rok liturgiczny posiada własną tematykę, którą wyznacza określony, zmienny cykl czytań biblijnych i stały cykl modlitw liturgicznych. W naszej polskiej tradycji do tych treści dołączany jest jeszcze temat wskazany przez program duszpasterski. Pozwala to nam na odczytywanie niezmiennych prawd objawianych pod kątem współczesnych wyzwań duszpasterskich. Rok, który rozpoczynamy będzie ostatnim z trzyletniego cyklu rozważań nad Tajemnicą Eucharystii.

Każda Eucharystia łączy się także ściśle z Adwentem, gdyż jest celebracją wydarzenia, w którym sam Bóg przychodzi do nas, by być jak najbliżej, by zostać przyjętym. Eucharystię ustanowił sam Pan Jezus i dał nam „jako pokarm na drogę zbawienia”. W trzyletnim cyklu duszpasterskim podejmujemy refleksję nad tą Tajemnicą. Pod wspólnym hasłem zaczerpniętym od św. Jana Pawła II „Eucharystia daje życie” rozważaliśmy już w minionych dwóch latach Eucharystię jako Tajemnicę wyznawaną i Tajemnicę celebrowaną. Od tej niedzieli podejmujemy rozważanie nad Eucharystią jako Tajemnicą posłania i chrześcijańskiego świadectwa. Temat roku brzmi: Posłani w pokoju Chrystusa, a prowadzić nas będzie biblijne motto zaczerpnięte z mowy eucharystycznej samego Pana Jezusa: „ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie” (J 6, 57).

Te trzy kolejne lata prowadzą nas w zgłębianiu Eucharystii poczynając od zrozumienia jej fundamentalnych treści, poprzez doświadczanie spotkania z Bogiem w celebracji eucharystycznej, aż do dawania świadectwa, czyli przenoszenia owych treści i doświadczenia w naszą codzienność, w konkret naszego życia. To ostatnie jest wiodącym tematem w rozpoczynającym się dzisiaj nowym roku kościelnym.