Miejska Biblioteka Publiczna w Olsztynie zorganizowała konkurs wiedzy o stolicy Warmii i Mazur. Okazją jest 660-lecie Olsztyna. W szranki stanęli przedstawiciele sześciu szkół ponadgimnazjalnych i trzech Uniwersytetów Trzeciego Wieku. Pomysłodawcami są Gabriela Konarzewska, prof. Stanisław Achremczyk i Krzysztof Dąbkowski. – Podczas jednego ze spotkań naszej trójki zrodził się pomysł turnieju wiedzy o Olsztynie. Prof. Achremczyk zaproponował, by był to turniej międzypokoleniowy – mówi Krzysztof Dąbkowski, dyrektor biblioteki.


Uaktywnić starość


Podczas czwartkowego spotkania studentów Uniwersytetu Trzeciego Wieku odbył się jeden z etapów konkursu. Dziewięć osób odpowiadało na pytania dotyczące miejsc, osób i wydarzeń związanych z Olsztynem. – Początkowo konkurs przeznaczony był dla uczniów szkół średnich. Dopiero potem pomyślano o seniorach. Włączyliśmy się w to przedsięwzięcie z niezłym skutkiem. Test był pisemny i wypadł całkiem dobrze – mówi Marian Zdankowski. Pierwszy etap konkursu wyłonił finalistów – trzyosobowe reprezentacje każdej szkoły i uniwersytetu. W czwartkowe popołudnie powstała kolejna w składzie: Andrzej Flis, Bożena Saniewska i Józef Szęda. Te osoby zdobyły najwięcej punktów. Jesienią, 19 października, odbędzie się finał. Organizatorzy zapowiadają, że będzie miał on formę zabawy. Spotkają się osoby, które pamiętają dawne wydarzenia, z przedstawicielami młodego pokolenia. Seniorzy cieszą się z takiej możliwości. Konkurs wpisał się w zakończenie kolejnego roku wykładów w ramach UTW. Dzięki wykładom i spotkaniom wiele osób może spędzić interesująco czas. – Od czterech lat jestem zaangażowany w UTW. Lubię działać na emeryturce. Mam hobby, esperanto. Dzisiaj pomagali mi w zorganizowaniu konkursu właśnie esperantyści – mówi Marian Zdankowski. – Jestem także ankieterem. Kiedy chadzam po domach, spotykam wiele osób, które chodzą z kąta w kąt i nie wiedzą, co ze sobą zrobić. Uniwersytet trzeciego wieku pozwala interesująco żyć. Wiele pań szykuje się od rana na wykłady, które odbywają się w środy i czwartki. Także po wykładach słyszę często: „To, co – idziemy na kawkę”.