Kościół w Sokolicy zbudowano w połowie XIV wieku w stylu gotyckim. Jednosalowa świątynia służyła katolikom aż do XVI w., kiedy to po hołdzie pruskim przejęli ją ewangelicy. Po zakończeniu II wojny światowej kościół ponownie objęli katolicy, a po kilkunastu latach tzw. wieczystego wikariatu 1 kwietnia 1962 roku została tutaj erygowana parafia św. Anny.

Ewangelicka teologia

Najcenniejszym zabytkiem, jaki znajduje się w świątyni, jest gotycki tryptyk z około 1420 roku, który przedstawia Matkę Bożą w otoczeniu 12 apostołów. Warto również zwrócić uwagę na ołtarz główny i ambonę – oba zabytki pochodzą z 1681 roku. W centrum rzeźbionego w drewnie ołtarza znajduje się obraz przedstawiający ukrzyżowanie Pana Jezusa, zaś w górnej jego części obraz, na którym uwiecznione jest scena Zmartwychwstania. – To typowa teologia ewangelicka. W centrum wspaniały, piękny obraz przedstawiający scenę z Wielkiego Piątku, a nad nim obraz Jezusa wychodzącego z grobu, ale w stosunku do obrazu ukrzyżowania jest maleńki. Ale na tym właśnie bazowali ewangelicy, którzy w centrum stawiali teologię krzyża – tłumaczy ks. Remigiusz Zaniecki, proboszcz parafii św. Anny. Za ołtarzem znajduje się wmurowana płyta nagrobna płk. Jerzego Kanitza, którego rodzina była fundatorem ołtarza i ambony.

Ludzie żyją sakramentami

Obecnie wspólnota liczy ok. 1060 osób – rzeczywistą liczbę wiernych trudno ocenić, gdyż spora część wyjechała. Oprócz Sokolicy do parafii należy jeszcze 9 innych wiosek, a w Śmiardowie znajduje się kaplica dojazdowa. W każdej wiosce działa wspólnota Żywego Różańca, w Sokolicy oraz Śmiardowie także Liturgiczna Służba Ołtarza. – Parafianie są bardzo życzliwi, chętni do pomocy, bardzo często nie tylko włączają się w organizację wydarzeń, ale także sami je proponują – zaznacza ks. Zaniecki. Dla przykładu można choćby wymienić inscenizowaną Drogę Krzyżową wokół kościoła w Sokolicy, która odbywa się w ostatni piątek przed Wielkim Tygodniem. Parafianie jak mogą pomagają w pracach porządkowych, w zbiórce funduszy na konieczne remonty, w każdą sobotę zgłasza się inna rodzina do sprzątania, sami tego pilnują. – Zaangażowanie parafialne stoi na bardzo wysokim poziomie, ludzie żyją tutaj sakramentami. Codziennie mamy intencje mszalne, ludzie szanują Eucharystię, nie spóźniają się, korzystają z sakramentu spowiedzi, angażują się w czytanie czytań i śpiewanie psalmów, prowadzą nabożeństwa – chwali parafian proboszcz. Szczególną czcią w parafii cieszy się św. Anna, patronka wspólnoty, oraz Matka Boża Ostrobramska, której obraz zabrali ze sobą repatrianci. Przyjeżdżając tutaj po wojnie, zabrali ze sobą to, co mieli najcenniejszego – Matkę.