Na olsztyneckim rynku, nieopodal szkoły, siedzi na ławce kilku uczniów. Słychać ich rozmowę. – Siema, jak leci? Bartek, kopsnij notki z matmy – mówi jeden z nich. – Bujaj się, nie machnąłem niczego, bo mi wapniak zlecił robotę i nie miałem czasu – odpowiada jego kolega. Trzeba się wsłuchać w ich rozmowę, żeby uchwycić sens wypowiadanych słów. Tak dziś często rozmawia młodzież. A siedzą kilkaset metrów od domu, w którym urodził się człowiek znany z promocji pięknego języka. Pewnie gdyby słyszał ten dialog, nic by nie zrozumiał.