Przyjechali do Polski wraz ze swoimi rodzicami. Musieli opuścić swoich kolegów i koleżanki, przyjaciół z podwórka, ulubione miejsca zabaw. Jeszcze przed rozpoczęciem działań wojennych na wschodniej Ukrainie chodzili do szkół, na zajęcia z fortepianu, niektórzy trenowali piłkę nożną. Kiedy w Donbasie rozpoczęła się wojna, ich dziecięcy świat runął wraz z murami pobliskich bloków, szkół. Zamknięci w domach coraz rzadziej wychodzili na podwórko, by bawić się. Po przyjeździe do Polski, kiedy zostali zakwaterowani w ośrodku Caritas w Rybakach, nieco odetchnęli. Ale spokój przyniósł i wspomnienia, dłużącą się tęsknotę za tymi, którzy pozostali na Ukrainie. Nie wszyscy mieli tyle szczęścia, by przyjechać do Polski całymi rodzinami. Są przypadki, kiedy pozostały tam mamy, ojcowie, czasem i rodzeństwo. Mimo tego muszą żyć dalej. A w okresie dzieciństwa jednym z ważniejszych elementów rozwoju dziecka jest edukacja. Dlatego po feriach zimowych dzieci z rodzin ewakuowanych z Donbasu poszły do szkoły.