Każdego roku tłumy turystów odwiedzają Muzeum Bitwy pod Grunwaldem. Oczyma wyobraźni mogą zobaczyć, gdzie ze swoimi wojskami stał król Jagiełło, gdzie padł wielki mistrz i gdzie sławą okrył się Zawisza Czarny. Ale co z tymi, którym wyobraźnia nie wystarcza?

W 2014 r. pod Grunwaldem miały miejsce prace archeologiczne „W poszukiwaniu Doliny Wielkiego Strumienia” (Jan Długosz w „Rocznikach, czyli kronikach słynnego Królestwa Polskiego” pisał, że zasadnicze starcie miało miejsce w Dolinie Wielkiego Strumienia). – Problem w tym, że teraz tego strumienia już nie ma i nie wiadomo, gdzie się znajdował – mówi Szymon Drej, dyrektor Muzeum Bitwy pod Grunwaldem w Stębarku. Międzynarodowa ekipa podczas ubiegłorocznych badań stosowała metodę nieinwazyjną; działano przede wszystkim za pomocą wykrywaczy metali. Pod Grunwald przyjechali archeolodzy z Danii, Norwegii, Wielkiej Brytanii, Litwy i Polski, ogółem ponad 50 osób. Doliny Wielkiego Strumienia co prawda nie znaleźli (tylko liczne monety, a nawet topór bojowy), ale i tak badania okazały się wielkim sukcesem i zostały pozytywnie ocenione w środowisku naukowym. W tym roku druga edycja badań odbędzie się pod hasłem: „W poszukiwaniu krzyżackiego obozu”, a badacze będą pracować (również metodą nieinwazyjną) na terenach położonych na zachód od kaplicy pobitewnej. – Po ubiegłorocznych badań wiemy, że ta metoda się sprawdza. To, że nie znaleźliśmy Doliny Wielkiego Strumienia, to też dobrze. W archeologii wynik negatywny też jest wynikiem. Jakąś część terenu możemy już wyłączyć, jesteśmy coraz bliżej. Szukamy dalej – mówi dr Piotr Nowakowski, kierownik prac archeologicznych.