Wprzedszkolnej sali na wielokolorowym dywanie siedzą dzieci. Żywo rozmawiają ze swoją wychowawczynią o św. Janie Pawle II. Po każdym jej pytaniu podnoszą ręce i opowiadają o Karolu Wojtyle, jego miłości do gór, drodze ku papiestwu i świętości. – Lubił kremówki, mówił o tym. Grał w piłkę i dużo się modlił. Mieszkał w Wadowicach – mówi Klaudia. – Kochał ludzi i dzieci. Chciał być aktorem – dodaje Szymon. Rozbrzmiewa muzyka. Po kilku taktach dzieci zaczynają śpiewać. Energicznie machają dłońmi, śpiewając refren: „Nie ma lepszego od Jana Pawła II”. – Mieliśmy występ, były fale, Kacpra wybrał Jezus, który powołuje ludzi. Płynął barką, inni śpiewali. Całość była wzruszająca, rodzice ocierali łzy – wspomina Aneta Jędrzejewska, opiekunka grupy. – A ja mówiłem wiersz o górach – wtrąca chłopiec i zaczyna recytować: „Wytrwałość i cierpliwość sportowca...”.