Nowa kapliczka w Dywitach

Łukasz Czechyra

publikacja 12.11.2016 09:11

- Jest to nasz wyraz wdzięczności Bogu przede wszystkim za dar wiary, za Jego błogosławieństwo, którym nas obdarza każdego dnia - mówi Piotr Jasiński.

Nowa kapliczka w Dywitach Obok zabytkowych warmińskich kapliczek powstają coraz częściej nowe. Jedna z nich stanęła na posesji u państwa Jasińskich Łukasz Czechyra /Foto Gość

Na Warmii mamy ponad 1300 zabytkowych kapliczek. I wciąż powstają nowe. - Tylko tej jesieni święcimy już trzeci obiekt - dwie kapliczki i jeden krzyż - mówi ks. kan. dr Kazimierz Dawcewicz, proboszcz parafii Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Dywitach. Dodaje, że to znak, iż mieszkańcy coraz bardziej czują się tu jak u siebie.

Piotr i Dorota Jasińscy przyznają, że zbudowanie kapliczki było ich marzeniem. - Jest to nasz wyraz wdzięczności Bogu przede wszystkim za dar wiary, za Jego błogosławieństwo, za wszystkich dobrych ludzi, których wokół nas postawił, za naszą rodzinę - zaznacza pan Piotr. - Już teraz mam sygnały, że kiedy ludzie przechodzą obok naszej kapliczki, odmawiają modlitwę. To nas bardzo cieszy - dodaje.

Kapliczka tradycyjnie ma 4 wnęki. W pierwszej jest ikona Świętej Rodziny (państwo Jasińscy należą do Domowego Kościoła i - jak przyznają - bardzo wiele dobra otrzymali przez tę wspólnotę). W kolejnej wnęce znajduje się figura św. Jana Chrzciciela. - To on mówił, żeby prostować ścieżki, równać pagórki, przygotować drogę Panu. Mnie, jako operatorowi koparki, te słowa są bardzo bliskie - śmieje się pan Piotr i dodaje, że św. Jana Chrzciciela traktuje jako nieoficjalnego patrona operatorów koparek i równiarek. - Poza tym św. Jan wiąże mi się bardzo mocno z sakramentem pokuty, zawsze - nawet w łonie swojej matki - wskazywał na Chrystusa. Był też tym, który walczył o czystość małżeństwa i za to zginął - mówi budowniczy kapliczki.

W trzeciej wnęce znajduje się wizerunek Jezusa Miłosiernego, a ostatnia z daleka może się wydawać pusta, kiedy jednak podejdzie się bliżej, można tam zobaczyć... samego siebie. - W ostatniej wnęce jest lustro. Takie przypomnienie, że każdy z nas może być święty - tłumaczy pani Dorota.