Czas przemian gospodarczo-ustrojowych po upadku sytemu komunistycznego nie był w Polsce łatwy.

Po pierwszych wolnych wyborach nowi włodarze poszczególnych terenów mieli przed sobą spore wyzwanie. W Olsztynie pośród nich znalazł się Józef Grzegorczyk, który najpierw został członkiem Rady Miejskiej oraz wiceprezydentem. Po rezygnacji pierwszego prezydenta Jerzego Bukowskiego zajął jego miejsce i z wielkim oddaniem służył Olsztynowi. – Pozostanie w pamięci olsztynian jako człowiek ofiarny, który oddał im wszystkie swoje najcenniejsze umiejętności – wspominał Jerzy Sikorski, historyk.

Józef urodził się 19 marca 1949 r. w Środzie Śląskiej. Po ukończeniu studiów matematycznych pracował w Instytucie Teleradiotechniki w Warszawie. Po ślubie z Marią Neugebauer osiadł w Olsztynie. Pracował w ośrodku obliczeniowym WSR i był aktywnym działaczem NSZZ „Solidarność”. Zapisał się w historii Olsztyna jako pomysłodawca rozwiązań dotyczących lokowania mieszkań, podjął inwestycję komunalną wokół jezior olsztyńskich, wprowadził powszechną naukę pływania w szkołach podstawowych. Jako pierwszy z prezydentów Olsztyna widział potrzebę powstania szkoły katolickiej. Zmarł 22 lipca 2019 r. po wieloletniej chorobie.

Nie ma krzyża bez zmartwychwstania

Jego pogrzeb odbył się w katedrze św. Jakuba w Olsztynie. Mszy św. przewodniczył bp Janusz Ostrowski, a homilię wygłosił o. Stanisław Kozakiewicz OSPPE. – Żegnamy prezydenta, który w trudnych czasach zmian ustrojowych był włodarzem naszego miasta. Żegnamy wiernego syna Kościoła – mówił podczas wprowadzenia ks. prał. Andrzej Lesiński.

– Śmierć osoby chorej często poprzedza wieloletnie przygotowanie, wzrastanie, a jednocześnie zespolenie z osobą, która cierpi i której ciało wyniszcza się. Ta ciężka, długa i wyczerpująca jego i bliskich choroba uczyła pokory, czyli prawdy o tym, kim jesteśmy i jacy jesteśmy. Choroba i śmierć Józka jest dla nas lekcją o życiu – mówił podczas homilii o. Stanisław Kozakiewicz. Nawiązując do sceny ewangelicznej śmierci Jezusa, kaznodzieja podkreślił, że życie zmarłego wpisało się w krzyż Chrystusa.

– Mądrość krzyża to nauka miłości. W tym przypadku trwała długo i stawała się coraz bardziej szlachetna. Krzyż wpisał się w jego chorobę. Wierzymy głęboko, że przez ten krzyż doświadczy zmartwychwstania. Nie ma krzyża bez zmartwychwstania – mówił.

Solidny fundament

Wspomniał także świadectwo 47-letniego małżeństwa prezydenta oraz jego troskę o miasto. – Łączyła nas wieloletnia przyjaźń. Miał ścisłe wykształcenie, a ja jako kapłan widziałem w nim wielkiego humanistę. Człowiek o wielkiej wrażliwości, otwartości na ludzi, na głębszą refleksję o człowieku, świecie i sensie. Takich rozmów było wiele, a w chorobie coraz więcej. Umiał dzięki swojej wrażliwości widzieć całego człowieka – wspominał o. Stanisław.

Po Mszy św. ciało z trumną złożono na cmentarzu przy ul. Poprzecznej w Olsztynie, w tzw. Kwaterze Zasłużonych. – To był człowiek o wielkim sercu i takiego z pewnością go zapamiętamy. Nie wyobrażam sobie naszego miasta bez niego. To, co dzisiaj widzimy, to zasługa jego patrzenia w przyszłość. On dał fundamenty dzisiejszemu Olsztynowi – wspomina Grażyna.