Piękna strata czasu przejdź do galerii

Nadchodzi czas uczty Pańskiej. Księża stają na asfaltowej drodze. Tuż za starym drewnianym płotem, który dziś służy za balaski. – Ciało Chrystusa – mówi kapłan. – Amen – odpowiada Marek. Idzie na łąkę. Klęka. Obok niego klęczą inni, niektórzy siedzą na trawie, modlą się, śpiewają. Spojrzał na ołtarz, na którym przed chwilą dokonał się cud przeistoczenia. Kajak, na nim świeca, mszał, kielich i krzyż – wszystko na tle jeziora, ciemnej zieleni drugiego brzegu i błękitu nieba. – A teraz, kiedy zjednoczyliśmy się z Chrystusem, usiądźmy w ciszy i spójrzmy na nasze Jezioro Galilejskie – mówi ks. Piotr Hartkiewicz.