Podczas spotkań podejmowane są istotne sprawy dotyczące miłości pasterskiej, osobistego nawrócenia, grzechu, misji i posłannictwa.

- Z doświadczenia wiem, że rekolekcje to dobry czas, kiedy można się zatrzymać w pędzie różnych spraw i zaangażowania. To czas, kiedy można wyjść na pustynię, o której u Ozeasza czytamy: „Dlatego chcę ją przynęcić, na pustynię ją wyprowadzić i mówić jej do serca.”. Chodzi o odnowienie relacji z Panem Bogiem. Ale również o odnajdywanie siebie, swojego miejsca w Kościele, w posłudze, odnajdywania równowagi między aktywnością zewnętrzną i wewnętrzną - wyjaśnia ks. Mirosław Cholewa.

Podczas rekolekcji jest nie tylko czas wspólnej modlitwy i głoszonych konferencji. - Pragnę, by kapłani sami, w ciszy i samotności zatrzymali się nad pewnymi tekstami biblijnymi. Moje doświadczenie podpowiada mi, że nie chodzi wyłącznie o wygłoszenie konferencji, ale by dać szansę księżom na osobistą refleksję. Dlatego po każdej konferencji jest czas prywatnej modlitwy ze Słowem Bożym, w formie medytacji czy lectio divina - mówi rekolekcjonista.

Wieczorami kapłani uczestniczą w konferencji  dialogowej, kiedy mogą wymieniać się własnymi przemyśleniami. Kolejną formą jest mistagogia, czyli rozważania o duchowej rzeczywistości. - Jesteśmy blisko Bożych spraw, ale czasem możemy zagubić istotne kwestie, jak widzi je Kościół, jak je nam objawił Pan Bóg - dodaje kapłan.

Ks. Mirosław Cholewa na co dzień jest proboszczem parafii  św. Marii Magdaleny w Magdalence i redaktorem kwartalnika „Pastores”. Przez 14 lat był ojcem duchownym Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie.