Posłaniec Warmiński
Najnowsze Wydania
-
GN 51/2024 Dokument:(9084636,Po drugiej stronie. Bóg i człowiek)
-
GN 50/2024 Dokument:(9076458,Bądź zdrów, lecz nie śpiewaj!)
-
Historia Kościoła 1(7)/2025 Dokument:(9072365,Kościół nie potrzebuje lukrowanej narracji o swojej historii. O liście papieża i nowym numerze „Historii Kościoła”)
-
GN 49/2024 Dokument:(9068896,Miłość, śmierć i cuda)
-
GN 48/2024 Dokument:(9060601,Hologram w konfesjonale)
Akolici świeccy
Metropolita warmiński abp Wojciech Ziemba wprowadził 34 świeckich mężczyzn w posługę akolity. Jest to pierwsze takie wydarzenie w historii archidiecezji warmińskiej.
Akolita (z gr. "akólouthos" - towarzyszący, idący za kimś) do 1972 roku był jednym z czterech stopni święceń niższych udzielanych kandydatowi do kapłaństwa w czasie formacji seminaryjnej. Na mocy listu motu proprio Ministeria Quaedam papieża Pawła VI posługa akolity nie jest zastrzeżona wyłącznie dla kandydatów do kapłaństwa. Akolita często jest mylony z nadzwyczajnym szafarzem Komunii św. Akolita jest z urzędu nadzwyczajnym szafarzem, ale jego uprawnienia są większe.
- Akolita pełni posługę służąc diakonowi lub prezbiterowi, może on również udzielać Komunii św., lub zanosić wiatyk do chorych. Może on również przewodniczyć nabożeństwu - tłumaczy ks. prof. Władysław Nowak. Charakterystycznym przywilejem akolity jest puryfikowanie naczyń liturgicznych w braku diakona. Puryfikacji nie można powierzać żadnemu innemu świeckiemu, nawet nadzwyczajnemu szafarzowi komunii świętej.
