Wezwani do budowania przejdź do galerii

Przed Mszą św. kanonicy przeszli z domu parafialnego do świątyni i procesyjnie weszli do wnętrza kościoła. Tu czekał na nich metropolita warmiński abp Wojciech Ziemba, który przewodniczył modlitwie dziękczynnej. – Z radością witam wszystkich i zapraszam do wspólnej modlitwy o powołania kapłańskie i za dzieła, które realizujemy w naszej archidiecezji, wspominając jej 770 rocznicę ustanowienia. Jako wspólnota parafialna dziękujemy za obecność i wspólne świętowanie – mówi proboszcz ks. kanonik Jacek Wojtkowski.

Uroczystej Eucharystii przewodniczył prepozyt fromborskiej kapituły katedralnej bp Jacek Jezierski. Homilię wygłosił ks. kanonik Paweł Rabczyński. Podkreślał, że katedra to matka wszystkich kościołów w naszej archidiecezji. – Przez poświęcenie świątynia staje się budynkiem przeznaczonym do wyłącznej służby Bożej. Obchodząc rocznicę poświęcenia kościoła, musimy pamiętać, że kościół to nie tylko budynek. Jesteśmy dziś niejako wezwani do budowania Kościoła, który jest wspólnotą uczniów Jezusa Chrystusa. Świątynią Boga zbudowaną z żywych kamieni. Kościół jest wspólnotą istot Boskich i ludzkich, jest rzeczywistością złożoną, tajemniczą, zadziwiającą i fascynującą. Jest święty świętością samego Boga. Chrystus i Jego lud są nierozłączni, pomimo grzechów ludzi należących do Kościoła – podkreśla ks. Rabczyński.

Obecna katedra gotycka została zbudowana w latach 1329 - 1388. Prezbiterium konsekrowano w 1342 r. Zachowała się tablica kamienna upamiętniająca ten fakt. Data ukończenia budowy zawarta jest w inskrypcji, we wnętrzu kruchty zachodniej. Budowę katedry prowadzono od wschodu ku zachodowi. O jej przebiegu nic nie wiadomo. W drugiej połowie XIV i pierwszej połowie XV wieku wzniesiono potężny obwód warowny i zespół budynków towarzyszących. W sąsiedztwie bazyliki znajduje się dawna rezydencja biskupia i kanonie. Na początku XVI wieku dobudowano kaplicę św. Jerzego, w której od 1639 r. odprawiano nabożeństwa dla Polaków.

Katedra warmińska jest budowlą gotycką, halową, trójnawową o długości około 97 m i szerokości od 12 m (prezbiterium) do 22 m (główny korpus). Wysokość od posadzki do zwornika sklepienia wynosi 16,5 m. Jest miejscem spoczynku 25 biskupów warmińskich i około 140 kanoników. Należy do obiektów kultury o najwyższych wartościach artystycznych nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Bazyliką Mniejszą katedra ogłoszona została przez papieża Pawła VI – 10 września 1965 r. Specjalnym zarządzeniem z dnia 8 września 1994 r. Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej uznał Bazylikę we Fromborku za Pomnik Historii.

W archikatedrze zachowały się dwadzieścia trzy ołtarze, ufundowane przez biskupów i kanoników polskich. Pochodzą głównie z XVII wieku. Przepiękny ołtarz główny budowany był w latach 1747-1752 staraniem biskupa Adama Grabowskiego. Elementy ołtarza z czarnego i różowego marmuru wykonali kamieniarze w Dębniku według projektu Franciszka Placidiego.

Na pierwszym filarze nawy głównej Katedry znajduje się epitafium kanonika Mikołaja Kopernika, ufundowane w 1735 r. przez kapitułę katedralną. Mikołaj Kopernik przebywał we Fromborku jako kanonik kapituły warmińskiej, żył i pracował na Wzgórzu Katedralnym niemal nieprzerwanie od 1510 r., aż do śmierci w maju 1543 r. Właśnie tutaj światowej sławy polski astronom opracował „De Revolutionibus”, dzieło które odmieniło dotychczasowe pojęcia o wszechświecie. W Bazylice znajduje się grób Mikołaja Kopernika.