Dzielimy się marzeniami przejdź do galerii

  – Osoby, które będąc w szpitalu spojrzą na nasze obrazy, ujrzą nasz dar, nasze marzenia, ujrzą może i nadzieję i radość z życia, z każdej chwili, choćby trudnej, może i ostatniej – mówi Marian Tyszkiewicz Krzysztof Kozłowski /GN Na wystawie obecni byli artyści malarze, autorzy prezentowanych obrazów. – Projekt ten niesie pewne wartości dodane, bo my coś dajemy, a dawanie, to bardzo przyjemne zajęcie, myślę że nawet przyjemniejsze niż branie. Osoby, które będąc w szpitalu spojrzą na nasze obrazy, ujrzą nasz dar, nasze marzenia, ujrzą może i nadzieję i radość z życia, z każdej chwili, choćby trudnej, może i ostatniej – mówi Marian Tyszkiewicz. – Ten dar serca niesie z sobą odczucia estetyczne, które są równie ważne jak codzienna opieka. Dziękuję za ten dar – mówi Sławomir Willenberg prezes Fundacji Polskich Kawalerów Maltańskich.

– Obrazy są przepiękne, energetyczne, ciepłe i kolorowe. Cieszę się, tym bardziej że malowały je osoby, które są na emeryturze, które mają teraz czas na rozwijanie swoich talentów. Oni zechcieli poświęcić swój czas na stworzenie dobra na rzecz osób chorych. Dla wielu naszych pacjentów nasz szpital jest ostatnim miejscem w życiu, w którym przebywają. Dlatego bardzo zależy nam, aby w salach panowała domowa atmosfera, by ściany nie były puste. Teraz chorzy zamiast patrzeć na jednolite ściany, będą mogli patrzeć na obrazy. Jeśli ktoś nie znalazł się w takiej sytuacji, nie wie, jakie to jest ważne – wyznaje Edyta Skolmowska.

Podstawowym celem Powiatowego Szpitala Pomocy Maltańskiej pw. bł. Gerarda Fundacji Polskich Kawalerów Maltańskich w Barczewie jest udzielanie świadczeń z zakresu opieki długoterminowej osobom przewlekle chorym i niepełnosprawnym, u których proces intensywnego leczenia został zakończony, ale wymagają stałego nadzoru lekarskiego, profesjonalnej pielęgnacji, kontynuacji leczenia farmakologicznego i dietetycznego, postępowania rehabilitacyjnego, u których istnieją przeciwwskazania do samotnego pozostania w domu; osobom chorującym na nieuleczalne postępujące choroby w ich terminalnym okresie; poprawienie jakości życia chorych i ich rodzin w ostatnim okresie choroby i życia pacjentów obłożnie chorych z przewlekłą niewydolnością oddechową, wymagających ciągłej terapii oddechowej za pomocą respiratora.