Dziękuję Warmii za papieża

  Poświęcenie budynku WSD "Hosianum" w Olsztynie reprodukcja Krzysztof Kozłowski /GN Po Mszy św., w słowie wygłoszonym na zakończenie, Jan Paweł II powiedział: „Warmia była zawsze wierna Bogu i Kościołowi katolickiemu, zasługując na zaszczytne miano Świętej Warmii. Świadczą o tym liczne kościoły, kaplice i krzyże przydrożne, kult Męki Pańskiej, w szczególności cześć oddawana Matce Najświętszej w Gietrzwałdzie, Świętej Lipce, Krośnie i Stoczku Warmińskim. (…) To spotkanie ma dla mnie szczególne znaczenie, bowiem mam dług wdzięczności wobec tej ziemi, tych lasów, tych jezior, z którego korzystałem i które na pewno do dzisiaj jeszcze mi pomagają. Więc w imieniu tego, co było, i tego, co jest, dziękuję Warmii za papieża.”.

Kolejnym miejscem spotkania papieża z wiernymi była konkatedra św. Jakuba w Olsztynie. Na spotkaniu z laikatem katolickim ojciec święty mówił: „Trzeba podkreślić wysoką świadomość katolików w Polsce, że Kościół jest naszym wielkim dobrem  społecznym. Świadomość ta stanowiła jakby tarczę obronną (…). Być może świadomość, że Kościół jest naszym wielkim wspólnym dobrem, wystawiona jest obecnie na jakąś nową próbę. Tu i ówdzie wyraża się, w sposób niejednokrotnie sugestywny, obawy i lęki oraz krytyki Kościoła, jakoby dążył do panowania i zagrażał uprawnionej autonomii różnych dziedzin życia publicznego i państwowego.”.

Mówiąc do wiernych podkreślał, że dzisiejszy człowiek czuje się zagubiony, dotkliwie samotny i przymuszany do bierności. Dlatego tak ważne są wspólnoty Kościoła, które pomagają w przełamaniu się, odnalezieniu siebie poprzez bycie z innymi i dla innych. One również kształtują nowy styl bycia katolikiem i nowy styl odpowiedzialności za Kościół i za wiarę.

Jan Paweł II podczas wizyty na Warmii poświęcił nowy budek Wyższego Seminarium Duchownego „Hosianum”. „Jak widzicie, tym razem nie było żadnej przemowy, tylko długa rozmowa. Ze wszystkimi po drodze, tak żeby wiedzieć, gdzie wchodzę. Nie tylko wchodzę do budynku, ale wchodzę do wspólnoty, którą tworzą ludzie, różni ludzie”, powiedział ojciec święty.

Kiedy czyta się dziś w całości przemówienia Jana Pawła II wygłoszone w Olsztynie, te mówiące o cierpieniu, o prawdzie, o człowieku dzisiejszego świata, nie sposób poddać się refleksji, że jego słowa są ponadczasowe, w doskonały sposób oddają bowiem nie czasy, a słabości ludzkie, te, które od wieków utrudniają nam drogę ku świętości.