Kapłan opisuje w nich swoją drogę ku kapłaństwu, pierwsze lata pracy oraz doświadczenie ciężkiej choroby. „Łóżko, wózek inwalidzki i marzenie, żeby choć na jakimś wózku, gdzieś, np. u sióstr zakonnych w Jabłonowie, bo były mi bliżej znane, mógł odprawić Najświętszą Ofiarę” – pisze.

Później wspomina 15 lat pracy duszpasterskiej świętowane we Franknowie i w 1980 r. objęcie nowo erygowanej parafii pw. Bogarodzicy Dziewicy Matki Kościoła. Przywołując kolejne etapy budowy kościoła, a raczej rozbudowy kaplicy pw. Matki Bożej Szkaplerznej, ks. Magdziarz pisze: „Żadne domy kultury, kluby czy inne imprezy, o które wtedy bardzo zabiegał komunizm, nie potrafiły zintegrować mieszkańców Nagórek i Jarot tak, jak to uczyniło wspólne budowanie Bogu z Jego darów. W zmęczeniu pytałem nieraz samego siebie, jak to było możliwe. Może uczynił to krzyż, który w swoim czasie podjąłem, i z którego, jak wierzę, można czerpać siły”. Podsumowując minione lata, ks. Bronisław podkreśla, że tym ofiaruje swoje przemyślenia, „którym się zdaje, że droga kapłańska jest łatwa, bo z kwiatami, wierszami itp., a przecież, jak wynika z tego, co napisałem, wcale tak nie jest. I wreszcie tym sceptykom, którzy nas tak często opisują na różne sposoby. Chciałbym powiedzieć, że nie jesteśmy bez grzechu, z różnymi przywarami, jak każdy człowiek, ale nieskromnie zapytam: co uczynilibyście bez nas?”. Ks. Bronisław Magdziarz był proboszczem w Różyńsku Wielkim, Franknowie i w olsztyńskiej parafii Bogarodzicy Dziewicy Matki Kościoła. Był dyrektorem wydziału ekonomicznego Kurii Archidiecezji Warmińskiej. Zmarł po ciężkiej chorobie 30 maja 2006 r.