W Gietrzwałdzie odbyło się spotkanie osób konsekrowanych z północno-wschodnich diecezji Polski: pelplińskiej, gdańskiej, elbląskiej, toruńskiej, warmińskiej, płockiej, łomżyńskiej, ełckiej, białostockiej i drohiczyńskiej.

- Spotykamy się raz do roku. Wspólnie się modlimy. To czas przeżywania naszej jedności, żebyśmy lepiej się poznały - mówi katarzynka s. Kamila Leszczyńska. W Polsce są trzy miejsca takich spotkań: Święty Krzyż, Góra św. Anny i sanktuarium maryjne w Gietrzwałdzie.

- Przybyliście tutaj, by poczuć się w wielkiej wspólnocie osób konsekrowanych. Przybywamy do Gietrzwałdu z wielkim przeświadczeniem, że mamy wielki skarb, którym zostaliśmy obdarowani - nasze zakonne powołanie. Z tym skarbem przychodzimy, abyśmy byli pobłogosławieni przez Matkę Bożą. Chcemy powierzać Jej kolejny rok naszego życia - mówił, witając przybyłych, ks. Marcin Chodorowski CRL.

Pielgrzymka osób konsekrowanych rozpoczęła się od prezentacji Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, w którym żyła i zmarła św. siostra Faustyna Kowalska. Oprócz krótkiej historii zgromadzenia siostry przybliżyły swój charyzmat i duchowość, która streszcza się w słowie: „Miłosierdzie”. Każda siostra usilnie ma się starać, by miłosierdzie wyrażało się w całej jej istocie, przenikając jej myśli, słowa i działanie.

- Orędzie, które zostało skierowane przez Jezusa Chrystusa do siostry Faustyny, ostatecznie jest orędziem skierowanym do całego świata. Jesteśmy świadkami, jak ono wpłynęło i wpływa na losy indywidualnych osób, ale też i całych narodów. Prawda o miłosierdziu Boga jest tajemnicą samego Boga, tajemnicą, którą nam ukazuje, powoli objawia w słowie Bożym - mówiła s. Jolanta Pietrasińska ZMBM z klasztoru w Płocku.

Podkreślała, że obraz Bożego Miłosierdzia dany przez Jezusa jest znakiem, który ma nam przypominać o tym, byśmy sami miłosierdzie czynili wobec drugich, że to „naczynie, z którego mamy czerpać łaski”. - Jezus mówił siostrze Faustynie o tym, że najbardziej Go bolą grzechy nieufności. Jak mówił: „Bardziej mnie rani obecna nieufność niż grzechy popełnione”. „Jezu, ufam Tobie” - to fundament wszystkiego, to nić, która łączy nas z miłosiernym Sercem Jezusa. Ufać Jezusowi to wierzyć, że cokolwiek nam daje, więc to, co nas spotyka w życiu, jest rzeczywistym dobrem dla nas, bez względu na naszą subiektywną ocenę. Dusza, która więcej ufa, więcej zdaje się na Bożą wolę. Bo „Jezu, ufam Tobie”, to przecież wyznanie: „Bądź wola Twoja” - mówiła s. Jolanta.

Kiedy więc ufamy Jezusowi, oddajemy Mu największą chwałę. „Jeśli grzesznik zwraca się do mojego Miłosierdzia, oddaje Mi największą chwałę i jest zaszczytem mojej męki” - powiedział Jezus s. Faustynie. - To jest niesamowite, że idąc drogą zaufania i modlitwy, oddajemy Bogu największą chwałę. To ogromna radość. Tak to przeżywam - podkreślała s. Jolanta.

Siostra Pietrasińska wspominała słowa Jezusa odnoszące się do osób konsekrowanych: „Dusze wybrane są w moim ręku światłami, które rzucam w ciemność świata i oświecam go. Jak gwiazdy oświecają noc, tak dusze wybrane oświecają ziemię, a im dusza doskonalsza, tym większe światło roztacza wokoło siebie i dalej sięga”.

Konferencję „Powołanie jako dar Bożego Miłosierdzia” wygłosił ks. prof. Bogdan Czupryn. Podkreślał rolę osób konsekrowanych i potrzebę miłosiernego odnowienia własnego powołania. - Osobiste doświadczenie pozwala zrozumieć, że takiej odnowy nieustannie potrzebujemy - mówił i zachęcał do odkrycia na nowo, „czym jest moje powołanie”. - Łatwiej będzie odczytać je jako dar Bożego Miłosierdzia - podkreślał.

Głównym punktem pielgrzymki osób konsekrowanych była Eucharystia, której przewodniczył bp Antoni Dydycz OFMCap. - Pamiętajmy, jeżeli czegokolwiek współczesny świat potrzebuje od życia konsekrowanego, to wspólnoty ewangelicznej zbudowanej na Jezusie Chrystusie, która będzie wyrażała te wartości, jakie są dla ludzi potrzebne, wrażliwość, życzliwość, uśmiech i przede wszystkim miłość - podkreślał biskup.

Spotkanie zakończyło się wspólną modlitwą - Koronką do Bożego Miłosierdzia.