W katedrze św. Jakuba odbyła się Msza św. za zmarłego. - Żegnamy prezydenta, który w trudnych czasach zmian ustrojowych był włodarzem naszego miasta. Żegnamy wiernego syna Kościoła - mówił podczas wprowadzenia ks. prał. Andrzej Lesiński.

Prezydent Józef Grzegorczyk odszedł po ciężkiej chorobie.

- Śmierć osoby chorej często poprzedza wieloletnie przygotowanie, wzrastanie, a jednocześnie zespolenie z osobą, która cierpi i której ciało wyniszcza się. Ta ciężka, długa i wyczerpująca jego i bliskich choroba uczyła pokory, czyli prawdy o tym kim jesteśmy i jacy jesteśmy. Choroba i śmierć Józka jest dla nas lekcją o życiu. - mówił o. Stanisław Kozakiewicz.

Nawiązując do sceny ewangelicznej śmierci Jezusa na krzyżu, o. Kozakiewicz podkreślił, że życie zmarłego wpisało się w krzyż Chrystusa. - Mądrość krzyża to nauka miłości. W tym przypadku trwała długa i stawała się coraz bardziej szlachetna. Krzyż wpisał się w jego chorobę. Wierzymy głęboko, że przez ten krzyż doświadczy zmartwychwstania. Nie ma krzyża bez zmartwychwstania - mówił.

Wspomniał także świadectwo 47-letniego małżeństwa Prezydenta oraz jego troskę o miasto. Przywołał wspomnienia Jerzego Sikorskiego, w których czytamy o zmarłym: „Pozostanie w pamięci olsztynian jako człowiek ofiarny, który oddał im wszystkie swe najcenniejsze umiejętności”.

Po Mszy św. ciało z trumną złożono na cmentarzu przy ul. Poprzecznej w Olsztynie, w tzw. Kwaterze Zasłużonych.

- To był człowiek o wielkim sercu i takiego z pewnością go zapamiętamy. Nie wyobrażam sobie naszego miasta bez niego. To o dzisiaj widzimy, to zasługa jego patrzenie w przyszłość. On dał fundamenty dzisiejszemu Olsztynowi - wspomina Grażyna.

Józef Grzegorczyk urodził się 19 marca 1949 r. w Środzie Śląskiej. Po ukończeniu studiów matematycznych pracował w Instytucie Teleradiotechniki w Warszawie. Po ślubie z Marią Neugebauer osiadł w Olsztynie. Pracował w ośrodku obliczeniowym WSR. Był aktywnym działaczem NSZZ „Solidarność”.

W pierwszych wolnych wyborach został członkiem Rady Miejskiej oraz wiceprezydentem. Po rezygnacji pierwszego prezydenta Jerzego Bukowskiego, zajął jego miejsce (1992-1994). Zapisał się w historii miasta jako pomysłodawca rozwiązań dotyczących mieszkań, podjął inwestycję komunalną wokół jezior olsztyńskich, wprowadził powszechną naukę pływania w szkołach podstawowych oraz dostrzegał potrzebę powstania w Olsztynie szkoły katolickiej. 
Zmarł 22 lipca 2019 r.