Gdy Msza św. zbliżała się do końca, stałam z tyłu kościoła. Pomyślałam: „Taka wieś, pośrodku niczego, niby Warmia, a nawet jeziora nie ma. Piękny stary kościół, ale wokół raczej bieda... A tu w środku dużo ludzi zaangażowanych w Kościół, gotowych przyjmować odpowiedzialność i nieść świadectwo, i młodzi zakochani w życiu wspólnotowym, odkrywający w tej wspólnocie Boga...”. Miałam głębokie przekonanie, że to miejsce będzie promieniować nie tylko na swoją diecezję, jak i dużo dalej, że mam szczęście widzieć początek czegoś, co będzie znacznie większe niż widzimy teraz.