Caritas archidiecezji warmińskiej realizuje program: „Opieka wytchnieniowa dla członków rodzin lub opiekunów osób z niepełnosprawnością - edycja 2021”.

- Jego zadaniem jest odciążenie rodziców lub opiekunów osób z niepełnosprawnością. Chcemy im towarzyszyć i konkretnie pomóc, stając się dla nich chwila wytchnienia w codzienności - mówi Marta Punda, koordynatorka projektu.

Aby uatrakcyjnić formę opieki całodobowej Caritas realizuje ją w Archidiecezjalnym Centrum Charytatywnym w Rybakach, gdzie obecnie trwa pierwszy turnus.

- Oprócz sprawowania opieki nad dziećmi organizujemy im różnego typu zajęcia rozwojowe: warsztaty plastyczne, muzyczne czy teatralne. Dzieci korzystają również z uroków przyrody: jezioro, las, zwierzęta zawsze działają terapeutycznie na każde dziecko z niepełnosprawnością - wyjaśnia pani Marta.

  dzieci uczestniczą m.in. w warsztatach plastycznych. ks. Dariusz Sonak/ Foto Gość

- Będąc tutaj widzę bardzo dużą potrzebę organizowania takich turnusów. Naprawdę jest to chwila wytchnienia dla rodziców, a dla dzieci szansa wspólnej zabawy i kontaktu z rówieśnikami - mówi pani Barbara Brzezicka, od 38 lat zajmująca się chorymi dziećmi.

- Na co dzień wychowuje dzieci sama. Oczywiście każde wychowanie dzieci jest dużym wysiłkiem, a w przypadku dziecka z niepełnosprawnością jeszcze więcej tych sił trzeba posiadać. To są często nieprzespane noce i wiemy, że przy takim dziecku trzeba być 24 godziny na dobę. Ucieszyłam się, że taki turnus został zorganizowany - mówi Emilia Kuźmiak, mama Borysa, który cierpi na bardzo rzadką chorobę genetyczną.

- Oprócz tego zmaga się z chorobami neurologicznymi. Ma już 6 lat, a jeszcze zachowuje się jak roczne dziecko: nie chodzi i nie mówi. Na szczęście jest bardzo kontaktowy i wszystko rozumie. Uwielbia kontakt z dziećmi i zajęcia plastyczne, czy muzyczne, więc jest bardzo szczęśliwy - dodaje pani Emilia.

Projekt obejmuje opieką również rodziców, którym zostaje zapewnione poradnictwo i konsultacje ze specjalistami w zakresie indywidualnych potrzeb. 

  Projekt obejmuje opieką również rodziców. ks. Dariusz Sonak/ Foto Gość

- Poradnictwo wychodzi naprzeciw zapotrzebowania rodziców i opiekunów w różnym zakresie: nauki pielęgnacji, rehabilitacji, troski również o ich zdrowie. Ważnym jest wsparcie psychologiczne, którego bardzo potrzebują, szczególnie, gdy opieka nad niepełnosprawnym dzieckiem trwa już ileś lat - wyjaśnia pani Marta.

- Możemy poznać inne osoby i zobaczyć, jak one radzą sobie na co dzień. Wymiana wspólnych doświadczeń bardzo pomaga - dodaje pani Emilia.

- Trzeba kochać opiekę nad dziećmi z niepełnosprawnością i trzeba czuć, że jest się potrzebnym, a ja to czuję. Kontakt z dziećmi daje mi radość i satysfakcję, że mogę uczestniczyć w ich rozwoju. To nie tylko praca z niepełnosprawnym dzieckiem, ale także z całymi rodzinami. Widzę, że to co robię ma sens - dodaje pani Barbara.