Dnia 14 lutego 1942 r. prezes Rady Ministrów i Naczelny Wódz gen. Władysław Sikorski przekazał komendantowi głównemu Związku Walki Zbrojnej gen. Stefanowi Roweckiemu rozkaz o zmianie nazwy organizacji tajnej w kraju i tytułu jej komendanta.

Armia Krajowa była największym w Europie podziemnym wojskiem zorganizowanym do walki z okupantem niemieckim (i sowieckim). W 1944 r. jej liczebność sięgała ponad 350 tys. zaprzysiężonych żołnierzy, w tym ok. 10 tys. oficerów i ok. 35–40 tys. ochotników walczących w oddziałach leśnych. Jej strategicznym celem było przygotowanie i wywołanie ogólnopolskiego powstania.

W rocznicę powołania podziemnej formacji wojskowej pod olsztyńskim pomnikiem Armii Krajowej zebrali się przedstawiciele władz, służb mundurowych oraz instytucji, którzy złożyli kwiaty i zapalili znicze. 

AK została rozwiązana 19 stycznia 1945 r. przez gen. Leopolda Okulickiego „Niedźwiadka”. W czasie zajmowania Polski przez okupanta sowieckiego byłym żołnierzom Armii Krajowej polecono prowadzenie dalszej działalności „w duchu odzyskania pełnej niepodległości państwa i ochrony ludności polskiej przed zagładą”.