Wanda Bortkiewicz, z domu Czyżewska, ps. „Basia”, „Barbara Zakrzewska”, urodziła się 26 sierpnia 1923 r. w rodzinie ziemiańskiej na Wileńszczyźnie. W czasie wojny była sanitariuszką pierwszego oddziału partyzanckiego powstałego na Wileńszczyźnie pod dowództwem por. Antoniego Burzyńskiego „Kmicica”. Po wojnie osiedliła się w Morągu, nawiązała kontakt ze znajomymi partyzantami wileńskimi - żołnierzami por. „Kmicica” i mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki” i została łączniczką. Aresztowana w 1946 r., została oskarżona o przynależność „do nielegalnej organizacji Armii Krajowej” - oddziału mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki” oraz o „dokonywanie napadów na żołnierzy Armii Czerwonej i Ludowego Wojska Polskiego”. Mimo brutalnego śledztwa nie przyznała się. Wyszła na wolność w maju 1947 r.

- Ta nagroda przyznawana jest tym, którzy są gotowić mówić dziś o historii Polski - Instytut Pamięci Narodowej honoruje w ten sposób tych, którzy swoje życie poświęcają głoszeniu prawdy historycznej. Na każdym świadku historii ciąży brzemię odpowiedzialności - mówią o świecie, którego już nie ma, upominają się o ofiary systemów totalitarnych. Dziś honorujemy panią Wandę Bortkiewicz, która jest nie tylko świadkiem historii, ale także uczestnikiem wydarzeń historycznych - mówił Karol Nawrocki.