Nie przestali być zwykłymi ludźmi przejdź do galerii

Kościół kolegiacki, któremu patronują wielcy apostołowie, od stuleci góruje nad miastem. Drewnianą świątynię Świętych Apostołów Piotra i Pawła konsekrowano w 1315 r. Budowę kościoła murowanego zrealizowano w II połowie XIV w., później wielokrotnie go przebudowywano.

Stoi do dziś nad rzeką Łyną. Skrywa tysiące tajemnic ludzkich serc, skrywa modlitwy wielu biskupów warmińskich, którzy obrali sobie Lidzbark za swoją siedzibę. Z pewnością był w niej i sam Mikołaj Kopernik. Przyjeżdżał do swojego wuja bp. Łukasza Watzenrodego, który mieszkał w pobliskim zamku biskupów.

  Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Lidzbarku Warmińskim. Krzysztof Kozłowski /Foto Gość

Wspomnienie wielkich apostołów w Lidzbarku Warmińskim to nie tylko uroczystość odpustowa, to dzień spotkania najmłodszej w archidiecezji warmińskiej kapituły kolegiackiej. Erygował ją 23 kwietnia 2008 r. abp Wojciech Zięba. Okazją ku temu były obchody 700-lecia istnienia miasta. Przez lata kanonicy wrośli w te uroczystości. Fiolet ich mucetów już może nie budzi takiego zaskoczenia wśród mieszkańców, choć z pewnością wzbudza zainteresowanie licznych turystów. A to za sprawą przemarszu kanoników ulicami miasta, kiedy spod świątyni udają się do zamku biskupów, by tam w kaplicy zamkowej wspólnie z wiernymi odmówić modlitwę brewiarzową.

- Nasza kapituła ma za patronów właśnie Apostołów Piotra i Pawła. To jest dla nas główne spotkanie. Po raz drugi nawiedzamy kościół przy okazji patrona Lidzbarka, św. Michała Archanioła, czyli we wrześniu - przybliża ks. kan. Tomasz Garwoliński, sekretarz kapituły.

Lidzbark Warmiński Przejście kapituły lidzbarskiej do Zamku Biskupów Warmińskich - 2024 r.
Krzysztof Kozłowski

 

Na placu kościelnym gromadzi się już liczna grupa służby liturgicznej. Przyjeżdżają kolejni kanonicy. Wchodzą do domu pielgrzyma, by tam włożyć na siebie charakterystyczny strój chórowy, składający się z białej komży z fioletową podbitką, fioletowego mucetu kanonickiego, na który nakładają dystynktorium charakterystyczne dla danej kapituły. Po chwili idą w asyście służby liturgicznej i rycerzy św. Jana Pawła II do zamkowej kaplicy; idą wąską uliczką, mostem nad Łyną, przechodzą na brukowany plac zamkowy i nikną w drzwiach zamku. Trzeba przejść krużgankami, na których widoczne są ślady gotyckich malowideł.

Gotycka rezydencja biskupów to jedna z najcenniejszych budowli obronnych w Polsce. Za jej murami rodziły się decyzje o kształcie Warmii, zza nich odpierano wrogów, ale przede wszystkim była to siedziba mecenasów sztuki, nauki i sprawnych gospodarzy dominium i diecezji. Warto nadmienić, że zamek był siedzibą biskupów warmińskich od 1350 r. do 1795 r. Kaplica od początku istnienia nie zmieniła swojej funkcji. Powołał ją jeden z głównych budowniczych bp Henryk Sorbom w 1392 r., poświęcając św. Katarzynie Aleksandryjskiej, patronce lidzbarskiego zamku.

Lidzbark Warmiński. Modlitwa kapituły z wiernymi w kaplicy zamkowej - 2024 r.
Krzysztof Kozłowski

- Zamysłem abp. Józefa Górzyńskiego było, aby kaplica zamkowa była miejscem kultu, by tu odbywała się modlitwa. Dlatego od kilku lat rozpoczynamy nasze spotkanie przedpołudniową modlitwą brewiarzową w kaplicy zamkowej - przybliża ks. kan. Roman Chudzik, prepozyt kapituły. - Tu modlili się biskupi warmińscy, począwszy od Jana z Miśni po bp. Ignacego Krasickiego. Było to trzydziestu kilku rządców Warmii. Tutaj żył i pracował Mikołaj Kopernik, z pewnością modlił się w tej kaplicy - przybliża ks. Garwoliński.

Po wspólnej modlitwie wszyscy powrócili na plac kościelny, gdzie uformowała się procesja. Krzyż, ministranci ze świecami, szereg dziewcząt i lektorów, za nimi kanonicy i kapłani sprawujący Eucharystię, której przewodniczy ks. kan. Dyzma Wyrostek. Na początku modlitwy odbył się obrzęd instalacji dwóch kanoników gremialnych: ks. kan. Wiesława Kaniugi i ks. kan. Janusza Oleszkiewicza oraz dwóch kanoników honorowych: ks. kan. Wojciecha Kotowicza i ks. kan. Mariusza Rybickiego.

  Przed Mszą św. odbyła się instalacja nowych kanoników. Krzysztof Kozłowski /Foto Gość

- Z całego serca witam gości i kapitułę lidzbarską, zwłaszcza nowych jej kanoników. Niech od tej pory ten kościół jest też waszym kościołem. Modląc się codziennie, będziecie modlić się także za naszą wspólnotę parafialną - mówił ks. kan. Roman Chudzik, prepozyt kapituły i proboszcz parafii.

- Kanonicy zostali powołani, by służyć Kościołowi zbudowanemu na fundamencie apostołów. Niech wypraszają nam łaskę wytrwania w wierze świętej do końca naszego życia - mówił ks. Dyzma Wyrostek. Przypominał tegoroczne hasło roku liturgicznego: „Kocham Kościół”. - Przypomnijmy sobie, że Kościół jest naszą Matką, jest jeden, powszechny i apostolski - podkreślał.

Homilię wygłosił ks. kan. dr Wojciech Kotowicz.

Lidzbark Warmiński, uroczystość Apostołów Piotra i Pawła - homilia ks. kan. dr Wojciech Kotowicz

Wskazywał na świętych Apostołów Piotra i Pawła. Jeden zaparł się Jezusa, drugi walczył z Nim, prześladując również Jego uczniów. - Po ludzku nic nie zapowiadało, że Piotr będzie papieżem, a Paweł stanie się apostołem narodów - mówił ks. Kotowicz. Oni jednak zaufali bardziej Bogu, niż sobie po tym, kiedy usłyszeli zaproszenie: „Pójdź za Mną”. - Nie przestali być zwykłymi ludźmi jak my. Z wadami, słabościami, grzechami. Ale była w nich siła i łaska, moc od Jezusa, która kształtowała ich postawę. To z miłości do Boga wyrosła ich świętość - podkreślał.

Po dwóch tysiącach lat skała, na której stoi Kościół, jest wciąż ta sama, to wiara św. Piotra i dynamizm św. Pawła. Kościół jest, choć wielu wieszczy przez wieki jego koniec.

  Homilię wygłosił ks. kan. Wojciech Kotowicz. Krzysztof Kozłowski /Foto Gość

- Dla mnie to zawsze podniosła chwila - podkreśla pani Danuta. - Przemarsz kanoników i obecność licznej młodzieży, która im towarzyszy. Modlimy się wspólnie w kaplicy na zamku. To wyjątkowe miejsce - mówi. - Kiedy się pomyśli, że tu działa się tak wielka historia, że biskupi mieszkali u nas w Lidzbarku Warmińskim, to działa na wyobraźnię. Trzeba wracać do ich nauki, do spuścizny. Trzeba angażować młodych, niech uczą się naszej kultury, wartości. W nich przyszłość - uważa pan Zygmunt.