W pochmurny sobotni poranek z chwili na chwilę coraz więcej osób szło w stronę kościoła św. Brata Alberta, jakby dziś wszystkie drogi wiodły do Boga. Z pobliskich uliczek wiodących do świątyni szły kolejne osoby by pożegnać swojego proboszcza. - Wszystko się skończyło - urwała zdanie pani Barbara. - To dla nas wielka tragedia. To był dla nas bardzo ważny człowiek. Budował kościół, budował duchowo nas, swoich parafian. Tyle lat chrzcił, spowiadał. Niejednego odprowadził na cmentarz. Uczył nas wiary i miłości. Dziś my idziemy, żeby go pożegnać. Ale to nie wróci, nie wróci - mówiła. Kolejne osoby szły w milczeniu zamyślone.

  Wiele osób podchodziło do trumny i w geście pożegnania kładło na nią dłoń. Krzysztof Kozłowski /Foto Gość

Przed kościołem zabrakło wolnych miejsc parkingowych. Tak wiele osób przyjechało, niektórzy z bardzo daleka. - Przyjechaliśmy z mężem z Torunia - mówiła Anna. Wraz z księdzem Lechem wspólnie uczestniczyli w kilku spływach kajakowych. -  Msze św. w terenie. Krzyż złożony z wioseł. Ogniska, wspólne śpiewy i wiele radosnych chwil. Ale i poważniejsze rozmowy. On zawsze wiedział, co powiedzieć, mądrze powiedzieć - wspominała. - Był ciepłym otwartym na innych człowiekiem. Taki przyjaciel na każdą chwilę, na radość ogniska i zadumę modlitwy. Trudno jest nam się pogodzić z jego śmiercią, zwłaszcza tak tragiczną śmiercią - podkreślała Anna.

Przed rozpoczęciem modlitwy różańcowej w intencji śp. ks. Lecha Lachowicza do kościoła wprowadzono trumnę z jego ciałem, którą ustawiono przed prezbiterium. Wiele osób podchodziło do niej i w geście pożegnania kładło na nią dłoń. Podchodzili także bracia w kapłaństwie. Niektórzy długo stali przy trumnie. Z każdą „Zdrowaś Maryjo” przybywało ludzi w kościele. Przed Eucharystią świątynia wypełniła się po brzegi.

Mszy św. pogrzebowej przewodniczył abp Józef Górzyński. Na wstępie modlitwy głos zabrał ks. kan. Andrzej Wysocki, dziekan dekanatu Szczytno. - Dzisiejszego spotkania nikt z nas nie spodziewał się. Przyszło nagle, niespodziewanie - mówił wyraźnie wzruszony ks. Wysocki. - Dzisiaj w tej świątyni, którą budował ks. Lech Lachowicz, spotykamy się na dziękczynieniu. Jest żal. Jest modlitwa. Ale w sposób szczególny towarzyszy nam dziękczynienie za życie, dzieło, za to, co dokonał ks. Lech. Dlatego tak licznie zgromadzeni przyszliśmy się modlić - podkreślał dziekan.

Przywitał licznie przybyłych kapłanów i siostry zakonne. - Szczególnie witam wspólnotę parafialną, która dziś gromadzi się wokół swojego duszpasterza, z którym przez trzydzieści cztery lata żyła i chce podziękować swojemu duszpasterzowi. Może nam towarzyszyć płacz. Może towarzyszyć ból płynący z serca, który do końca nie jesteśmy w stanie wyrazić. Ale niech nam towarzyszy nadzieja, którą miał śp. ks. Lech Lachowicz i swoich parafian uczył, że w Chrystusie jest zmartwychwstanie. Jesteśmy przekonani, że jego życie będzie zasługiwało na nagrodę, że będzie cieszyć się życiem wiecznym - mówił ks. Wysocki.

Homilię wygłosił abp Józef Górzyński. - Trwoga przed śmiercią jest doświadczeniem stale obecnym w życiu człowieka. Wystarczy sama refleksja nad umieraniem i rozpadem naszej ziemskiej cielesności, by popaść w stan najwyższego niepokoju. A cóż dopiero, kiedy ta śmierć zostaje zadana w nieoczekiwany i niebywale okrutny sposób? Taka śmierć rodzi szczególną zadumę i napełnia wyjątkową trwogą. I my dziś wobec takiej śmierci stoimy, uczestnicząc w pogrzebie zabitego kapłana, księdza Lecha Lachowicza - mówił metropolita warmiński.

  Metropolita warmiński apelował, by w obliczu tej bezsensownej śmierci bardziej wsłuchiwać się w słowa natchnione niż w ludzkie oceny i refleksje. Krzysztof Kozłowski /Foto Gość

Podkreślał, że przyjście Jezusa na świat i całe zbawcze dzieło miało za cel pokonanie śmierci. Dokonał tego mierząc się z nią osobiście, przechodząc trwogę konania i niewyobrażalne cierpienie krzyża, by odnieść najważniejsze ze zwycięstw, zwycięstwo nad śmiercią. Dlatego powinniśmy mieć wiarę w objawionego Boga, do którego szlak wyznaczył Chrystus, stając się dla nas drogą, prawdą i życiem. Mamy zaufać Synowi Bożemu i powierzyć Mu życie.

- I tak się stało w przypadku śp. ks. Lecha. On tak poznał Chrystusa, że postanowił związać z Nim całe swoje życie. Przez kapłańskie powołanie, które rozeznał i podjął, stał się sługą Chrystusa, gotowym do udziału w misji przepowiadania nadziei zbawienia i obdarowywania wiernych pokarmem na życie wieczne - podkreślał pasterz.

Przypominał życiorys zabitego kapłana. Ksiądz Lech Czesław Lachowicz urodził się 20 lipca 1952 r. w Lidzbarku Warmińskim. Został ochrzczony 30 września 1952 r. w kościele w Kraszewie. Po ukończeniu szkoły średniej w 1969 r. wstąpił do seminarium, a w podaniu tak motywował swój wybór: „Chcę służyć Bogu i ludziom, nieść ludziom Boga przykładnym życiem, głoszeniem Słowa Bożego”. W latach 1971-1973 jako kleryk odbywał przymusową służbę wojskową w jednostce w Brzegu nad Odrą. Święcenia kapłańskie otrzymał 20 czerwca 1976 r. z rąk bp. Józefa Drzazgi. Pracował w wielu parafiach, by w 1990 r. zostać pierwszym proboszczem erygowanej w Szczytnie parafii św. Brata Alberta. Brutalnie pobity w bandyckim napadzie na plebanii w Szczytnie, zmarł 9 listopada 2024 r. w Szpitalu Wojewódzkim w Olsztynie; w 72. roku życia i 48. roku kapłaństwa.

  Wieniec od parafian. Krzysztof Kozłowski /Foto Gość

Metropolita warmiński apelował, by w obliczu tej bezsensownej śmierci bardziej wsłuchiwać się w słowa natchnione niż w ludzkie oceny i refleksje.

- Choć te ostatnie cisną się nam do głów, bo nawet w świecie, w którym codziennie zalewają nas obrazy ludzkiego okrucieństwa, ta śmierć kapłana wstrząsnęła nami wszystkimi. W jej kontekście nie sposób uwolnić się od refleksji nad skalą deprawacji, jaką zło może poczynić w człowieku. Do czego człowiek może być pchnięty z motywów, które jakkolwiek opisane, mają swoje źródło w złu i są tego zła emanacją? Jednakże nie do zła należy ostatnie słowo. Zło zostało pokonane, a my znamy jego Zwycięzcę. Ksiądz Lech poświęcił całe swoje życie głoszeniu Chrystusowego zwycięstwa na złem, grzechem i śmiercią. Zło brutalnie odreagowało na nim jego posługę swym zbrodniczym piętnem, ale na pewno go nie zwyciężyło. On bowiem całym swoim życiem stanął po stronie Zwycięzcy śmierci, piekła i szatana - mówił pasterz.

Prosił, by swoich serc i umysłów nie napełniać nienawiścią czy złorzeczeniem. Jako uczniowie Chrystusa mamy się modlić za sprawcę i wszystkich zło czyniących, o ich przemianę i uwolnienie od zła.

- Módlmy się, aby dobry Bóg był dla nich, tak jak i dla nas, miłosierny. W dniu wspomnienia Najświętszej Maryi Panny Ostrobramskiej, Matki Miłosierdzia wzywamy w tej intencji Jej przemożnego wstawiennictwa. Boskiemu miłosierdziu i boskiemu sądowi powierzamy i sprawcę i ofiarę. My zwracamy się do Chrystusa. On, który mówi do nas „Niech się nie trwoży serce wasze” jest dla nas nadzieją i pociechą. Dla śp. ks. Lecha był Drogą, był Prawdą, był i pozostanie na wieczność Życiem - podkreślał metropolita warmiński.

  Na pogrzeb przyjechało wielu kapłanów, by pożegnać swojego brata w służbie Bogu. Krzysztof Kozłowski /Foto Gość

Pod koniec Mszy św. kapłani, przyjaciele śp. ks. Lecha Lachowicz wspominali go. - Był człowiekiem realnie patrzącym na świat, wielkim patriotą, człowiekiem bardzo oczytanym, umiejącym wybierać plewy chłamu, który zewsząd nas zalewa. Był bezkompromisowy. Dla niego „tak”, to było tak; „nie”, to było nie. Nie był, jak chorągiewka na wietrze. Był zatroskany o Polskę i swoją parafię - wspominał ks. Kazimierz Żuchowski.

- Byłeś autorytetem i przyjacielem. Umacniałeś nas - podkreślali koledzy z czasów służby wojskowej w Brzegu. - Byłeś zawsze hardy dla kadry politycznej i przyjacielski dla każdego z nas. Kochałeś nas, jak braci, a my kochaliśmy ciebie, jak brata. Skoro Bóg powołał ciebie, jako jednego pierwszych spośród nas rezerwistów roku 1973, obiecujemy pamiętać o tobie w modlitwach, a za wszystko, co czyniłeś dla nas i z nami, dziękujemy. Odchodzisz, dlatego głoś chwałę Boga, jak to czyniłeś przez całe życie kapłańskie. Mówię ci: „Do zobaczenia w niebie” - mówił jeden z przyjaciół ks. Lecha.

Swojego proboszcza żegnali również parafianie. - Nasz przyjacielu, żegnamy cię w dniu dzisiejszym i nikt z nas nie jest w stanie się z tym pogodzić. Zbrodniarz, który cię zabił, zadał tak naprawdę cios w każde z naszych serc. Każde z naszych serc pękło. Jedyne, co nam dzisiaj zostaje, to mieć nadzieję i wiarę, mieć dziękczynienie za to, co dla nas zrobiłeś. Zbudowałeś nie tylko kościół. Zbudowałeś społeczność, która tak licznie przybyła, żeby ci za wszystko podziękować. Nigdy o tobie nie zapomnimy. Dziękujemy księże proboszczu, nasz przyjacielu - mówił burmistrz Stefan Ochman.

Po zakończeniu Mszy św. odprowadzono trumnę w kondukcie pogrzebowym na Cmentarz Komunalny w Szczytnie. Ksiądz Lech spoczął w kwaterach kapłańskich.