Zapraszam na odpust do Nidzicy!

Krzysztof Kozłowski: Parafia Miłosierdzia Bożego w Nidzicy, to szczególne duchowe miejsce. Stąd na całe miasto rozlewa się Miłosierdzie Boże.
ks. Andrzej Midura: Miłosierdzie Boże, które jest skandalem w oczach świata! Pan Bóg z miłości umarł na krzyżu i zmartwychwstał, i żyje. Zbyt często zatrzymujemy się na grzechu i śmierci. Grzech równa się śmierć. Gdyby nie męka, śmierć i chwalebne zmartwychwstanie Jezusa, bylibyśmy potępieni na wieczność. On dał nam życie. W święcie Miłosierdzia Bożego odkrywamy, czym jest tak naprawdę prawdziwa miłość Pana Boga. Miłość, która przebacza, daje życie, która wewnętrznie odnawia człowieka. Miłosierdzie jest ratunkiem dla całego świata. 

Żyjemy w świecie niepokojów i wojen, niepewności i wewnętrznego rozdarcia, tego osobistego, jak i społecznego. Z pewnością miłosierdzie jest dla nas również znakiem nadziei. Możemy ją szczególnie odczytać w trwającym Roku Jubileuszowym 2025. Papież Franciszek poświęcił ten czas właśnie nadziei. Ta nadzieja, nasza chrześcijańska, ma konkretne imię i twarz. To imię Jezus. To Jego twarz.

Parafianie, ale też i wielu gości, którzy co roku przyjeżdżają na uroczystości odpustowe do Nidzicy, mają możliwość głębokiego przeżycia tajemnicy miłosierdzia.
Nasza uroczystość przypada zawsze w pierwszą niedzielę po Zmartwychwstaniu Pańskim, tzw. Niedzielę Przewodnią, czy też Białą Niedzielę. Do świętowania przygotowujemy się poprzez trzydniowe rekolekcje. W piątek i sobotę są Msze św. z nauką rekolekcyjną z możliwością spowiedzi.

W Niedzielę Miłosierdzia Bożego odprawiamy nabożeństwa odpustowe, a główna Eucharystia sprawowana jest o godzinie 15.00. Rozpoczyna ją Koronka do Miłosierdzia Bożego aktem zawierzenia świata miłosiernemu Bogu, a kończy procesja eucharystyczna wokół kościoła. Warto pamiętać, że przez cały ten dzień możemy zaczerpnąć łask ze skarbca miłosierdzia, uzyskując odpust, zanurzając się w oceanie miłości miłosiernej. Zrozummy, na czym polega miłość przebaczająca. 

Warto wrócić do sceny ewangelicznej, kiedy do Jezusa przyprowadzono jawnogrzesznicę. „I ja cię nie potępiam. Idź i już więcej nie grzesz”. Ważny warunek, który musimy spełnić: „więcej nie grzesz”. Miłosierdzie jest dla każdego.

Miejscem, gdzie w pełni doświadczamy miłosierdzia, jest konfesjonał. Tu dokonuje się akt odpuszczenia: „Ja odpuszczam tobie grzechy”.
Pamiętam sytuację, kiedy pewien mężczyzna po latach przystąpił do sakramentu pojednania. Kiedy wyszedł z konfesjonału, podskakiwał z radości. Ze zdziwieniem patrzyłem na niego. A on zakrzyknął: „Boże, dziękuję! Jakby ktoś zdjął ze mnie cały ciężar świata! Jestem lekki, jak piórko”. Potem dzielił się ze mną swym dziękczynieniem, że został uzdolniony do spowiedzi świętej. Wielu z nas ma problem z przystąpieniem do spowiedzi świętej. Przytaczamy sobie samym różne argumenty, dlaczego nie korzystamy z niej. Znajdujemy wokół winnych, stawiamy sobie dziwne warunki, piętrzymy duchowe przeszkody. 

A tak naprawdę chodzi o to, żeby oddać Bogu całą prawdę o sobie. Ta prawda, to mój grzech. Tak wiele staramy się dać Bogu, a mamy problem z oddaniem Mu swoich grzechów. Słowo Boże mówi, że zapłatą za grzechy jest śmierć. Jeżeli nie oddam ich Bogu, skazuję się na śmierć. Życie, talenty, pomyślność - to są dary łaski Bożej, a nie moje zasługi. Jedyne, co moje, to mój grzech. To jest moje i to mam zanurzać w Bożej miłości miłosiernej. Bóg je przyjmie, przemieni, pobłogosławi i uczyni łaską dla mnie. Doświadczę tego, napełnię się wdzięcznością, odczuję prawdziwą wolność, która zrodzi się z przebaczenia grzechów. 

Miłosierdzie jest dla każdego, dla małych i wielkich grzeszników, dla gospodyni domowej, kierowcy, księdza i papieża, i nawet dla polityka. Korzystajmy z daru łaski sakramentu pokuty i pojednania. Zanurzenie w miłosierdziu Bożym, to źródło prawdziwego życia.