Pierwsza kawa wypita

Któż nie zna piosenki Trubadurów, której słowa brzmią: „Znamy się tylko z widzenia, a jedno o drugim nic nie wiem; przez ulicę szeroką jak rzeka, uśmiechamy się czasem do siebie”. Wydaje się, że to idealne określenie osób, które regularnie chodzą na konkretną niedzielną Eucharystię. Wiadomo, że ta pani zawsze siedzi w drugiej ławce, koniecznie z brzegu, to małżeństwo siada przy filarze, a ten pan zawsze ostatni wychodzi z ławki, by podejść do prezbiterium i przyjąć Komunię Świętą. A kiedy kogoś ze stałych bywalców w drugą z rzędu niedzielę zabraknie, to i myśl pojawi się w głowie, zaskakująca troska: „Ciekawe, czy nic złego się nie stało”.