Jeżdżą do chorych, towarzyszą rodzinom, przez całą dobę pełnią dyżury, bo w każdej chwili może ktoś zadzwonić, że „tata umiera”, „żona odchodzi”, „mama chyba nie przeżyje nocy”, „moje dziecko...”. Wówczas jadą, czasem muszą zatrzymać się przy skręcie w polną drogę, iść nierównym duktem do domu poza wieś, bo autem nie da się dojechać. Towarzyszą tym, którzy odchodzą. Pielęgniarki z Hospicjum Domowego Caritas w Nidzicy.