Spotkanie Englingowskie. Na mojej ukochanej Warmii

Prosity, niewielka wieś na Warmii, leżąca na drodze między Jezioranami a Bisztynkiem. Położona jest niemal w geograficznym sercu Świętej Warmii. W środku wsi stoi rodzinny dom sługi Bożego Józefa Englinga. Tu się urodził 5 stycznia 1898 r. jako jedno z siedmiorga dzieci Marii i Augustyna. Zginął 4 października 1918 r. w pobliżu Cambrai.

Na spotkaniu obecny był postulator generalny procesu beatyfikacyjnego ks. Adam Golec SAC. - Pierwsze sygnały na temat szczególnych cnót, którymi charakteryzował się Józef Engling, mamy w latach 20. XX wieku. Już wówczas chciano rozpocząć jego proces beatyfikacyjny. Jednak atmosfera, która panowała w ówczesnych Niemczech, nie sprzyjała temu - mówi ks. Golec.

Po II wojnie światowej w 1947 r. podczas zebrania generalnego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego Księży Pallotynów prowincja niemiecka wystąpiła z wnioskiem, by rozpocząć działania w kierunku beatyfikacji Englinga.

- Proces diecezjalny został zakończony, a akta przekazano na fazę rzymską. Obecnie wniosek przeszedł pozytywną weryfikację komisji historycznej i teologicznej, gdzie dziewięciu niezależnych teologów wydało opinię o heroiczności cnót Józefa Englinga. Sługa Boży zostanie teraz przedstawiony kongresowi kardynałów i biskupów, aby wypowiedzieli swoje zdanie - wyjaśnia postulator generalny.

- To patron codziennej świętości, zwyczajnego życia. Normalny człowiek, który w bardzo trudnych warunkach, w jakich przyszło mu żyć, zarówno w koszarach, jak i w seminarium, które nie było dla niego łatwe, potrafił odnaleźć własną drogę ku świętości, a swoim postępowaniem pociągał innych. Nie narzucał się ze swoją pobożnością, po prostu żył treścią Ewangelii, którą wcielał w codzienne życie. Był promykiem dobra, które przyciągało innych. Jego pamiętniki stają się drogą do świętości innych, jak postępować w zwykłym życiu, jak drobnymi krokami zmierzać do świętości, do spotkania z Bogiem żywym w sobie i drugim człowieku - mówi ks. Adam Golec SAC.

O życiu i duchowości Józefa Englinga opowiadała Alicja Kostka, badaczka jego życia.